Elizako istorioetarik Radio Monte Ulía irratira

Transkripzioa

- Eta gero, denbora hetan, telebistarik eta ez zen ta ze kontatzen, haur denboretan ta istorioak kontatzen ziuzten edo?
- Haur denborako istorioak, nola erran behar dautzut nik, istorioak, zure amatxi zenak biziki istorioak kondatzen zitiin nahi baduzu, bere haur denborakoak eta nola aritzen /artzen/ ziren eta, gero… zerari erlijionari buruz biziki istorio kondatzen zaunkun. Eta emaiten zaunkun eman dezagun negüan ez baginen bezperetaat joaiten ahal, han berian inen giniin gure arrosarioak eta, bezperak kantatuko. Eta istorioak, istorioak, bazen gure etxian mutil bat egon zena anitz istorioa kondatzen zaunzkun, banan orai ahantziak ditut, banan, denbora hetan bazakin zernahi istorio. Pascal, orai ez dakit ze adinetakoa izaiten ahal den gizon hura, edo mundu huntan denez, hazpandarra zen. Egoiten ginen loriatuak hari beha, gero kanpotik jiten ziren jende batzu, hek’e istorio kondatzen ziuzten, hau eta hura, eta hola… Bainan gure amatxi zenaakilan biziki gu haziak izanak gira, erlijionari buruz biziki zuzenki ari izanak /aizanak/ gira eta nola azken judizioko istorioak kondatzen zaunzkun beti oroituko niz, tronpeta lazgarria azken mementokoa eta, Jesus jinen zela eta onak eskuinean, eta ezkerrian berriz, gaizki erabiliak zirenak, eta hola. Eta gero elizako kantüak, ta bezperak’e kantatzen gintiin frangotan igande atsaldetan jalitzen ahal ez ginelarik.
- […]
- Eta bazen, bazen “phonographe” bat gure etxian. “Phonographe” bat bazen, eta hartan’e diska batzuk entzuten gintiin, Tino Rossiinak’e oroitzen niz, entzunik, pentsatzera emazu /pentsemazu/, diila hirutanooita hamar urteko istorioak dira edo gehiogokoak, nolaz jina zen “phonographe” hura gure etxerat; baitzen gure ama zenaan ahizpa bat hirian egona zena, nik uste hark ekarria zuen… ez dakit, diska batzu entzuten nintiin. Eta gero jin zen noizpait, nik hemezazpi-hemezortzi urte nintiilarik, irratia, lehenbiziko irratia, “Radio Monte Ulia” entzuten giniin. Hola!

Egilea(k): Maite Mendiburu Elizalde