"Segituan koloreak ateratzen zitzaizkidan"

Oraindik ezin da online kontsultatu pasarte hau. Behar baduzu, jarri gurekin harremanetan edo etorri gure biltegira.

Hizlaria(k): Telleria Gallastegui, Adela

Deskarga:

Bideo hau erabili nahi baduzu, jarri gurekin harremanetan eta kalitate onean bidaliko dizugu. Ez ahaztu mezuan EIB-661-027 kodeko bideoa nahi duzula aipatzea: ahotsak@ahotsak.eus

Oso gustura jardun izan zuen Aurreran lanean, familia handi bat iruditzen zitzaion hango lantaldea. Zuzendaritzaren egitura eta lankideak izendatzen ditu. Gaztea eta xaloa zen Adela, hainbat anekdota kontatzen ditu honen inguruan.

« Aurrekoa Hurrengoa »

Proiektua: Eibarko ondare industriala
Elkarrizketatzailea(k): Izaskun Gaston Balerdi - Asier Sarasua Aranberri
Data: 2017(e)ko urriaren 19a
Iraupena: 0:02:55
Erref: EIB-661/027
Gaia(k): Ekonomia eta industria » Lan-baldintzak , Ekonomia eta industria » Langileen arteko harremana eta langile-mugimenduak

Jatorrizko proiektua

Grabazio honen materiala ondorengo proiektuaren baitan jaso eta landu zen. Bertan aurkituko duzu jatorrizko materiala eta informazioa: Eibarko udalaren materiala - Eibartarren Ahotan - Egoibarra

Transkripzioa

Aurrera-n ofizinan behintzat ondo pagatzen zan. Ni pozik egon nintzan. Zelako ondo. Familixa bat giñan. Giñazen, lehelengotik Maria Jesus, Ramon, Juanito, Antonio ta ni. Lehelengotik honek. Gero, ya sartu zan Iñaki Iñarrairaegi baina ha sartu zan Juanito hil zanian ta zure aittitta jarri zan gerente. Mahai batian egoten ziran Juanito ta zure aittitta. Gero eguan nere mahaixa ta eskribitzeko makiñia eguan beste mahaixan ta gero zan Ramon. Gaiñera Ramon zan ule-hartzailia ta ni nintzan, “mika” bat ta segiduan koloriak urtetzen esten. Ramonek esaten zestan “Baños de sol, crema Nivea”. Gaiñera, lehelengo hillabetian juaten nintzen etxera eta “… ay, … eta ay….” egoten nintzan suspiratzen ta nere aittak esaten zestan “ez bazare konforme, urten” ta nik “ez, ez, konforme nago”. Gure amak topau eban Ramonen suegria ta harek esan zetsan “¡están de contentos!” ta orduantxe hartu neban nik harnasia. Orduantxe ya neu izan nintzan, ez dakizu?. Gero ya, harek koloriak pixkaka-pixkaka juan jatezen ta orduan hasi nintzan kontestatzen, ta hau esaten ta bestia esaten… Bueno, 22 urte neukazen baina ez jatan gustatzen han aurrian ta egotia, badakizu? Nitzan, esaten detsut, koloriak segiduan, batek ez nebana ezagutzen zeoze esan, ta ya koloriak urtetzen zesten.

Egilea(k): Izaskun Gaston Balerdi